Hope cz.4

Wsiadłam do limuzyny. Usiadłam i wszyscy zaczęliśmy rozmawiać o byle czym.
- Ale wiecie gdzie ja mieszkam ? Bo to jest kawałek drogi od tego szpitala. - 
- Ale my nie jedziemy odwieźć  Cię do domu. - wtrącił Lou
- Jak to ? To gdzie ?
- Niespodzianka. - powiedział Lou

- Co ? Jaka niespodzianka ? - byłam lekko zdenerwowana.

- Zabieramy Cię. - wtrącił Hazza

- Chłopaki, nie róbcie sobie jaj. - teraz byłam kompletnie poirytowana.

- Ale my sobie z Ciebie jaj nie robimy. -  oznajmił Harry i szeroko się uśmiechnął, co mnie trochę rozbawiło.

- No chłopaki, powiedzcie jej już - odparł Niall - Zabieramy Cię do naszego domu.

- Czy ja źle usłyszałam ?

- Nie, dobrze usłyszałaś. Zabieramy Cię do naszego domu. - powtórzył blondas.

- Ale ... ale po co ? - " Ja w ich domu? " " Czy to jakieś reality show ?" , pomyślałam. 

Nikt nic nie odpowiedział. Siedzieliśmy tak z minutę, czy dwie aż Liam powiedział:

- Jesteśmy już.

Pierwszy wyszedł Niall, potem ja. Przytrzymał mi drzwi, dżentelmen.

Wyszłam z czarnej limuzyny i ujrzałam, piękny, wielki dom. Miał chyba ze trzy piętra a z tyłu domu rozciągał się las. 

Chłopcy zaprosili mnie do środka. Weszłam. Wnętrze zaparło mi dech w piersiach. Było tam pięknie. Weszłam dalej. Wielki salon, kuchnia, taras, niczego tu nie zabrakło.

Lou, biedak, musiał przytaszczyć moją torbę z samochodu, bo na śmierć o niej zapomniałam.

- Pięknie tu. - powiedziałam, ale nie dostałam odpowiedzi.

Trochę dziwnie się czułam, ja 14-latka sama w domu z pięcioma facetami. W mojej głowie brzmiało to zabawnie.

I nagle, jak piorunem strzelił, przypomniałam sobie o rodzicach. "Jak ja teraz wrócę do domu?" - 

 pomyślałam.

- Chłopaki.. - ciągnęłam- ale odwieziecie mnie do domu, bo chyba sama tam nie trafię. 

Było mi jeszcze trochę trudno przyzwyczaić się do Londynu, przecież niedawno się tu przeprowadziłam..

- Ale ty dziś nie wracasz do domu. - powiedział Zayn, chyba był zdziwiony moim pytaniem.  

- No chyba sobie żartujesz ?! 

- Nie, rozmawialiśmy z Twoimi rodzicami, powiedzieliśmy ze to dla Twojego zdrowia, i takie tam.

- Przepraszam ?

- Chodź, pokarzę Ci Twój pokój. - wskazał ręką. 

- Czyli, nakłamaliście ? - ciągnęłam ten temat, ale Zayn nie chciał o tym gadać, więc zaprzestałam. 

Weszłam do "mojego" pokoju. Był boski. Wielkie, królewskie łoże, widok na ten piękny las, własna łazienka i ten niesamowicie mięciutki dywan.

Czułam się jak królewna. W głowie mi się nie mieściło że będę " mieć " taki piękny pokój. Ale najlepsze było to, że jestem w domu mojego ukochanego zespołu. 

Do pokoju wszedł Harry.

Uśmiechnał się na powitanie i zapytał:

- Jak się podoba pokój ?

- Jest śliczny. - rzekłam -

- To fajnie że Ci się podoba. Zaraz przyjedzie pizza, a w tym czasie się rozpakuj. 

- Harry, ale,jak długo mam tu być ? - zapytałam.

- Parę dni. Teraz musisz odpoczywać.

Harry chciał już wyjść ale ciągnęłam dalej:

 - To nie kłopot ? Paparazzi, ludzie, bedą gadać. A po za tym, to dlaczego ja tu jestem.

- Wiesz.. ludźmi się nie przejmuj. Sama nas tego nauczyłaś. Zabraliśmy Cię tu bo po 1 jesteś super człowiekiem, nauczyłaś nas czegoś. My traktujemy Cię też jako przyjaciółkę.... - posłał uśmiech i wyszedł.

*****************

Zbliżał się wieczór. Ktoś zapukał do moich drzwi.

To był Lou. Powiedział jedynie:

- Chodź [ T.I.]

I zniknął za drewnianymi drzwiami

Zeszłam na doł...... 

Ciąg dalszy nastąpi ;)

KOMENTUJCIE PROSZĘ WAS <3 TO MNIE MOTYWUJĘ <3