Hope cz.25

Wyciągnąłem z kieszeni telefon i wykręciłem numer do mojego Skarba.

Nie odbierała, bardzo się tym zmartwiłem, bo co jeśli coś jej się stało?

Wcisnąłem pedał gazu.

Przekroczyłem dozwoloną prędkość, ale szczerze mówiąc, nic sobie z tego nie robiłem.

Kątem oka zauważyłem, że Kim to się nie podoba. Podejrzewam że nie lubi tak szybko jeździć.

Parę minut minęło, zanim dotarłem pod dom [T.I.].

Zostawiłem auto na chodzie, a sam szybko wyszedłem, każąc rudowłosej dziewczynie zrobić to samo.

Wprawdzie, to nie jest do [T.I.], tylko jej rodziców.

Zaproponowałem jej, żeby się do nas przeprowadziła, a ona się zgodziła, ale nasze plany się zmieniły. A to zasługa Niall'a.

Jej dom różnił się od naszego. Był mniejszy, bo po co im taki wielki dom.

Podszedłem do drzwi. Zapukałem w nie, jak najmocniej, abym był usłyszany.

Kim schowała się za mną, nie chciała przeżyć konfrontacji z [T.I.], ale musiała. 

Alice

Drzwi otworzyła mi siostra [T.I.].

Miała na imię Alicja, czyli Alice.

Obie siostry, nie były do siebie uderzająco podobne.

Alice widziałem tylko kilka razy. Ona - tak samo jak jej starsza siostra - była Directioner.

- Cześć Alice, zastałem [T.I.], mam do niej bardzo ważną sprawę. - powitałem ją.

- Hej Harry. [T.I.] tu nie ma. - oznajmiła.

- Wiec gdzie jest? 

- Poleciała do Polski, do naszej babci. Razem z Niall'em. Myślałam że wiesz. - powiedziała.

- Nic podobnego.

- Niall podjechał tu jakieś pół godziny temu i razem z [T.I.] pojechali na lotnisko London Gatwick Airport.

- Dzięki Alice. - uśmiechnąłem się.

- Może ich jeszcze złapiesz, tylko się pośpiesz. - powiedziała.

 Pobiegłem do samochodu, szybko wsiadłem, razem z Kim.

- A to gnida. - warknąłem sam do siebie, byłem taki wściekły.

 

Kierowałem się na Lotnisko Gatwick Airport. To jakieś 15 minut stąd, pod warunkiem że jedziesz 100 km/h.

Całą drogę myślałem o moim byłym przyjacielu. To mi nie dawało spokoju. Jeszcze raz postanowiłem zadzwonić do mojej dziewczyny, czy już byłej dziewczyny.

* Oczami [T.I.] * 

 Siedząc na lotnisku i czekając na samolot, poczułam wibracje.

To był Hazz. Nie mam ochoty z nim gadać. Chociaż w głębi korciło mnie, żebym odebrała.

Pewnie się martwi.

"Nie miej wyrzutów, to nie ty go zdradziłaś" - powtarzałam sobie.

"A co jeśli on mówi prawdę?" - to mi nie dawało spokoju.

- Za 15 minut, powinien być nasz samolot. - Niall wyrwał mnie z zamyśleń.

- Jasne. - posłałam mu sztuczny uśmiech.

- Widzę, że coś się dzieje, o co chodzi Kochanie? - próbował się dowiedzieć.

- O nic. - westchnęłam.

- [T.I.], jeśli chodzi o Harry'ego - odgarnął kosmyk moich włosów - to nie masz co zawalać sobie nim głowy. - pocieszył mnie.

- Tylko że ja... ja go nadal Kocham. - oznajmiłam

Niall zrobił taką minę, jakby go to bardzo zabolało. Tylko nie wiem czemu, przecież jesteśmy dobrymi przyjaciółmi.

Między nami zapadła cisza. Niall spoglądał w okno, a ja patrzyłam się na podłogę.

Minęło jakieś 15 minut i w końcu doczekaliśmy się samolotu.

Szczerze mówiąc, byłam trochę zdziwiona że Niall chciał ze mną lecieć, tak bez reszty chłopaków.

Udaliśmy się do bramki.

* Oczami Harry'ego *

Kiedy w końcu dotarliśmy, wyskoczyłem z samochodu i pobiegłem ile sił w nogach do środka lotniska.

Wewnątrz było strasznie dużo ludzi i trudno mi było wypatrzeć [T.I.].

Kim mi pomagała jej szukać.

 - Harry, tam są! - Kim wskazała palcem na bramkę.

- Biegnij, musimy ich dogonić. - krzyknąłem.

- [T.I.] zaczekaj! - krzyczałem.

Na szczęście [T.I.] usłyszała moje wołania.

Gdy stałem już przy niej, złapałem ją za ręce.

- [T.I.] nie wyjeżdżaj, proszę, ja mam dowody. - mówiłem.

- Harry puść mnie. - chciała mi się wyrwać, ale nie puszczałem.

- Puść ją. - wtrącił Niall, był bardzo zaskoczony na widok mój i Kim.

  - Ty się nie odzywaj sukinsynu, bo to wszystko przez Ciebie! - rzuciłem się na niego, ale od przyłożenia mu w twarz, powstrzymała mnie Kim.

Znów zwróciłem się do [T.I.].

- Kochanie, ja mam dowody że Cię nie zdradziłem.

- Jakie dowody? - zapytała zaciekawiona.

- Kim, opowiedz jej wszystko. - zwróciłem się do dziewczyny.

- Mieliśmy umowę cholera! - Niall był wściekły.

- Kim, powiedz, o co tu chodzi. - [T.I.] chciała wyjaśnień.

- Harry Cię nie zdradził - spuściła głowę - Do drinka wrzuciłam mu tabletkę nasenną gdy nie patrzył. Potem z kolegą zawiozłam do do domu, rozebrała i położyłam w łóżku, tak aby wszystko wyglądało na zdradę.

- Dodaj jeszcze że to wszystko wymyślił Niall. - wtrąciłem.

- Co? - [T.I.] była zaskoczona - Niall wytłumacz mi to.

- Nie miałem złych zamiarów, zrobiłem to bo Cię kocham. - patrzył na [T.I.].

* Oczami [T.I.] *

No nie. Nie mogłam w to uwierzyć.

Stałam jak wryta, gdy to usłyszałam.

Dlatego Niall tak dziwnie się zawsze przy mnie zachowywał.

Dlatego był smutny, gdy byłam z Harry'm.

Wzięłam swoją walizkę i ruszyłam ku wyjściu, odechciało mi się lecieć do Polski.

Reszta poszła za mną, oprócz Niall'a, on wyszedł innym wyjściem.

Miałam grobową minę, nie miałam ochoty z nikim gadać...

Ciąg dalszy nastąpi :)

przepraszam za jakiekolwiek błędy ;)

Pozdrawiam serdecznie ;)