Hope cz.23

* Oczami Niall'a *

On nie może do niej iść! Co jak ona mu wypapla, ze to ja to wszystko ukartowałem?
Ja też Kocham [ T.I. ], ale to się nie liczy.
Harry zawsze musi mieć to, co on chce.
Ale to się zmieni, ja też będę miał to czego ja chce.

Poszedłem do łazienki, wyjąłem telefon i wykręciłem numer do Kim.
- Halo? - usłyszałem.
- To ja, Niall.
- Cześć Niall.
- Kim, jutro Harry chce do Ciebie przyjść, nie mów mu nic! Słyszysz?
- Jasne, nie powiem ani słowa, gwarantuje.
- Spotkajmy się, dziś o 14;00, może być?
- Tak, tylko gdzie?
- W kafejce, przy Twoim domu.
- Do zobaczenia. - rozłączyła się......

*Parę godzin później*

Czekałem na Kim, w umówionym miejscu.

Czekam już 20 minut, a jej wciąż nie ma.

Może coś się stało....

                       W końcu, pojawiła się.

Założyła, zwykłą czerwoną bluzkę i rurki.

Przysiadła się do mnie i posłała uśmiech.

- To, o czym chciałeś ze mną rozmawiać?- zapytała.

- Dziś, Harry najprawdopodobniej złoży Ci wizytę. Nie mów mu nic. Pamiętasz nasza umowę?

Mam dla Ciebie obiecaną nagrode.

- Obiecuje że nie pisnę ani słowa. 

- Dzięki.

Wyjąłem białą kopertę z kieszeni i dałem jej. 

- Tyle, ile obiecałeś?

- Tak, możesz przeliczyć.

- Wierzę Ci.

- Chcę jeszcze żebyśmy zerwali wszelkie kontakty.

- Jak sobie życzysz.

- Do niezobaczenia. - powiedziałem.

Wstałem i wyszedłem z budynku. 

Wsiadłem do swojego auta i pojechałem do domu.

*Oczami Harry'ego*

Stałem pod jej domem. Wahałem się czy wejść, czy może nie. Ale chcę się dowiedzieć prawdy.

Zapukałem. Nikt nie otwierał, wiec zapukałem 2 raz i drzwi otworzyła mi ta ruda dziewczyna, z którą rzekomo się przespałem.

- Mogę wejść? - zapytałem bez namysłu.

- Jasne. - otworzyła szerzej drzwi, a ja wszedłem.

- Chodźmy do kuchni. - zaproponowała i udaliśmy się tam oboje.

- Przypomnisz mi, jak masz na imię? - zapytałem.

- Kim - uśmiechnęła się - Serio nie pamiętasz nawet mojego imienia? - zaśmiała się.

- Przestań! - byłem sfrustrowany - nic między nami nie było!

- Było i nie zaprzeczaj, podobało Ci się.... Napijesz się czegoś? - zapytała, a ja byłem wkurzony coraz bardziej.

- Nie, nie chcę nic! Posłuchaj, przez jakąś Twoją intrygę, straciłem dziewczynę.

- Trzeba było nie sypiać z pierwszą lepszą. - drwiła ze mnie.

Przysunąłem się do niej.

- Chyba nie chcesz mieć mnie na sumieniu? - zapytałem.

- O czym mówisz? - chyba się trochę przestraszyła.

- Straciłem osobę, bez której nie mogę żyć. Jeśli ona do mnie nie wróci, ja się zabije.

- Nie mów tak! - zmartwiła się.

Usiadłem na krześle, które stało przy stole.

*Oczami Kim*

 - Posłuchaj Kim. Jakbyś się czuła. Jakby Twój chłopak, nakrył Cię z innym w łóżku? - Harry był taki smutny.

- Nie wiem. - spuściłam głowę.

- A ja wiem. Nigdy nie zapomnę jej uśmiechu, jej perfum, tego jak całowała mnie w policzek z rana, tego jak się na mnie patrzyła... - ciągnął.

Zrobiło mi się go żal. Nie powinnam mu tego robić.

Kocham go, ale widzę jak cierpi. A ona mu dawała tyle radości. Nie miał lepszej dziewczyny....

Pieniądze, zwrócę Niall'owi.

  

- Kim, powiedz, że nic między nami nie było. - Harry zaczął płakać. nigdy go takiego nie widziałam.

Po chwili zastanowienia odparłam:

- Masz racje Harry, nic między nami nie było. - zrobiło mi sie głupio.

- Naprawdę? - podniósł głowę.

- Tak. To wszystko zaplanował Twój przyjaciel. Wtedy w klubie, gdy odebrałeś telefon, dosypałam Ci tabletkę nasenną do drinka i wyprowadziłam z klubu. Przed klubem czekał na mnie kolega i zawieźliśmy Cię tutaj. Potem rozebrałam Cię i położyłam do łóżka. A potem sama się położyłam. Nic między nami nie doszło. Przepraszam Cie Harry. - wtedy i mi zaczęły lecieć łzy.

- Co?! Jak to mój przyjaciel?! - Harry się zbliżył.....

Ciąg dalszy nastąpi ;)

Mam nadzieje że Wam się podoba i że dalej czytacie tego bloga :)

Czekam na wasze opinie :)